Naast dat kaneel een van de bekendste specerijen is is het ook een van de oudste. Rond 2800 voor Christus wordt kaneel al genoemd in het kruidenboek van de Chinese Keizer Shennung. In de Chinese geneeskunde wordt kaneel gebruikt om zijn antibacteriële eigenschap en wordt daarom al eeuwenlang voorgeschreven bij ziektes als verkoudheid, misselijkheid en diarree. Ook in het oude Egypte was kaneel bekend en werd het gebruikt in parfum.

Het werd zo hoog gewaardeerd, dat kaneel zelfs een waardig geschenk kon zijn voor koningen en andere hoogheden. Kaneel wordt genoemd in Exodus 30:23-25. Mozes wordt opgedragen om zowel zoete kaneel als cassia te gebruiken voor de zalfolie van het tabernakel: “Neem de fijnste specerijen: vijfhonderd sjekel dikvloeibare mirre, half zoveel geurige kaneel-tweehonderdvijftig sjekel dus-, tweehonderdvijftig sjekel geurige kalmoes en vijfhonderd sjekel kassia, alles volgens het ijkgewicht van het heiligdom, en een hin olijfolie, en bereid hieruit heilige zalfolie, een geurig mengsel zoals een reukwerker dat maakt. Met deze heilige zalfolie moet je de ontmoetingstent zalven, de ark met de verbondstekst, de tafel en de lampenstandaard met alle bijbehorende voorwerpen, het reukofferaltaar, het brandofferaltaar met het gerei en het wasbekken en het onderstel ervan.” (Exodus 30:23-28 NBV)

Vanaf 1580 voeren de Portugezen de heerschappij over Ceylon (het latere Sri Lanka) en daarmee het monopolie op de kaneelhandel. In die tijd verhandelden zij naar schatting 125 ton kaneel per jaar. De koning van Kandy riep vervolgens de hulp in van de Hollanders. Hiermee ging het kaneelmonopolie over in Hollandse handen. In 1765 begon men op Ceylon voor het eerst kaneel te verbouwen op plantages. In 1796 veroverden de Engelsen het eiland. Het monopolie op de kaneelhandel kwam vanaf dat moment in Engelse handen, totdat de Nederlanders er in Indonesië in slaagden om ook daar kaneelplantages aan te leggen. Sindsdien exporteert Indonesië ongeveer 8000 ton kaneel per jaar.

Reeds lang voordat de Europeanen zelf kaneel haalden uit het Verre Oosten waren zij bekend met deze specerij en ook met kruidnagelen en nootmuskaat. Kaneel werd via het Midden Oosten en via de Hanzekooplieden aangevoerd. De bekendheid met deze specerijen in droge vorm blijkt uit het getijdenboek van Filips van Kleef uit ca. 1480

KANEEL in PARFUMS

De schors wordt in kleine stukjes uitgeschraapt en 24 uur te drogen gelegd. De geur wordt door stoom destillatie uit de (kaneel)stokjes gehaald. Deze parfumolie wordt het meest gebruikt voor parfums en eten.

Eigenlijk kan je alles van de kaneelboom gebruiken voor de geur. De olie van de bladeren worden na het drogen door stoomdestillatie verkregen. Deze olie is goedkoper dan de olie uit de schors. Het wordt wel in de parfumerie gebruikt maar je vindt het meer terug in zeep en eten. De pitten van de vruchten bevatten kaneelwax die gebruikt wordt in geurkaarsen.

Hoe ruikt het?
Kaneelstokjes ruiken warm, vol, licht fruitig, peperachtig en vanille-achtig. De kaneelbladeren ruiken kruidig, houtachtig en een beetje metalig.

Een kleine selectie van parfums waarin kaneel een van de noten is.

1 million – Paco Rabanne

Poison – Dior

Amouage Lyric Woman – Amouage

La danza delle libellule – Nobile 1942

White Hinoki – Amouroud

Pompeï – Anima Mundi

Caldo Gourmand – Officina delle Essenze

Palindrome II – Santi Burgas (kaneelboom bladeren)